จดหมายเปิดผนึก

เมษายน 2024

เรียน ดร.ทีโดรส ผู้อำนวยการใหญ่องค์การอนามัยโลก
เรียน ดร.อาสิริ และดร.บลูมฟิลด์ ประธานร่วมของ WGIHR
เรียน ประธานร่วม Dr. Matsoso และ Mr. Driece จาก INB
เรียน ผู้แทนระดับชาติของคณะทำงานที่เกี่ยวข้อง

ทั้งคณะทำงานว่าด้วยการแก้ไขกฎเกณฑ์ด้านสุขภาพระหว่างประเทศ (2005) (WGIHR) และหน่วยงานเจรจาระหว่างประเทศ (INB) ที่ทำหน้าที่เจรจาข้อตกลงเรื่องโรคระบาด ได้รับคำสั่งให้ส่งมอบถ้อยคำทางกฎหมายที่ชัดเจนของการแก้ไขตามเป้าหมายของกฎเกณฑ์สุขภาพระหว่างประเทศ (IHR) ตลอดจนความตกลงโรคระบาดในการประชุมสมัชชาอนามัยโลก ครั้งที่ 77 (WHA) ซึ่งจะมีขึ้นในปลายเดือนพฤษภาคม 2567 กระบวนการเหล่านี้ดำเนินไปอย่างเร่งรีบเพื่อ “จับภาพช่วงเวลาหลังวิกฤตโควิด-19” แม้ว่าจะมีหลักฐานบ่งชี้ว่ามีความเสี่ยงจำกัดที่จะเกิดการระบาดใหญ่อีกครั้งในระยะสั้นถึงระยะกลางก็ตาม กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือยังมีเวลาที่จะทำให้มาตรการเหล่านี้ถูกต้อง

แต่เนื่องจากกระบวนการเหล่านี้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว กระบวนการเจรจาทั้งสองจึงขู่ว่าจะส่งมอบนโยบายที่ผิดกฎหมายโดยละเมิดวัตถุประสงค์และหลักการของความเสมอภาคและการไตร่ตรองซึ่งได้รับการประกาศว่าได้รับการปกป้องผ่านกระบวนการออกกฎหมายเกี่ยวกับโรคระบาดภายใต้การอุปถัมภ์ของ WHO . ด้วยเหตุนี้ จะต้องยกเลิกและขยายกำหนดเวลาทางการเมืองในการรับเอา WHA ครั้งที่ 77 ออกไป เพื่อรักษาความถูกต้องตามกฎหมายและความโปร่งใสของกระบวนการต่างๆ ชี้แจงความสัมพันธ์ระหว่าง IHR ที่แก้ไขเพิ่มเติมกับข้อตกลงโรคระบาดฉบับใหม่ และรับประกันผลลัพธ์ที่เท่าเทียมกันและเป็นประชาธิปไตย

การไม่ปฏิบัติตาม IHR ของ WGIHR ไม่รวมถึงการนำไปใช้อย่างถูกกฎหมายในงาน WHA ครั้งที่ 77

การยอมรับการแก้ไข IHR ในงาน WHA ครั้งที่ 77 ไม่สามารถทำได้ในลักษณะที่ชอบด้วยกฎหมายอีกต่อไป ปัจจุบัน WGIHR ยังคงเจรจาร่างการแก้ไข โดยมีเป้าหมายเพื่อสรุปแพ็คเกจการแก้ไขที่เสนอในระหว่างการประชุมครั้งที่ 8 ซึ่งกำหนดไว้ระหว่างวันที่ 22-26 เมษายน จากนั้นจะนำเสนอต่อ WHA ครั้งที่ 77 วิธีการดำเนินการนี้ผิดกฎหมาย โดยฝ่าฝืนมาตรา 55(2) IHR ซึ่งกำหนดขั้นตอนที่จะต้องปฏิบัติตามในการแก้ไข IHR:

“เนื้อหาของข้อแก้ไขที่เสนอใดๆ จะต้องสื่อสารไปยังรัฐภาคีทั้งหมดโดยอธิบดีอย่างน้อยสี่เดือนก่อนการประชุมสมัชชาสุขภาพที่จะเสนอให้พิจารณา”

กำหนดเวลาที่อธิบดีจะเผยแพร่ชุดการแก้ไข IHR ที่เสนอไปยังรัฐภาคีอย่างถูกต้องตามกฎหมายล่วงหน้าก่อนการประชุม WHA ครั้งที่ 77 ได้ผ่านพ้นไปแล้วในวันที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2567

ณ ขณะนี้ อธิบดียังไม่ได้แจ้งการแก้ไขใดๆ ไปยังรัฐต่างๆ IHR เป็น สนธิสัญญาพหุภาคี ที่มีผลผูกพันทั้งสองรัฐที่ให้สัตยาบัน IHR และ WHO รวมถึงแผนกย่อย (1) ของ WHA เช่น WGIHR พวกเขาจะต้องปฏิบัติตามกฎขั้นตอนที่มีผลผูกพันของมาตรา 55(2) IHR และไม่สามารถระงับกฎเหล่านี้โดยพลการได้

ในระหว่าง การเผยแพร่ทางเว็บต่อสาธารณะ ในวันที่ 2 ตุลาคม 2023 ประเด็นดังกล่าวได้ถูกส่งต่อไปยังประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายกฎหมายของ WHO ดร. สตีเวน โซโลมอน ซึ่งอธิบายว่าเนื่องจากร่างการแก้ไขดังกล่าวมาจากแผนกย่อยของ WHA ข้อกำหนด 4 เดือนของมาตรา 55(2) ไม่ได้ใช้ อย่างไรก็ตาม ความเห็นของเขาไม่สนใจข้อเท็จจริงที่ว่ามาตรา 55(2) ไม่ได้สร้างความแตกต่างใดๆ ว่ารัฐ กลุ่มรัฐ หรือส่วนใดส่วนหนึ่งของ WHA เสนอให้มีการแก้ไข นอกจากนี้ใน เงื่อนไขการอ้างอิง (ย่อหน้า 6) ของคณะกรรมการทบทวน IHR (2022) กำหนดเส้นเวลาการทำงานของ WGIHR ไว้ที่ ‘มกราคม 2024: WGIHR จะส่งชุดการแก้ไขที่เสนอครั้งสุดท้ายไปยังอธิบดี ซึ่งจะสื่อสารกับรัฐภาคีทั้งหมดตาม มาตรา 55(2) เพื่อการพิจารณาของสมัชชาอนามัยโลก ครั้งที่ 77 หาก WGIHR และ WHO จงใจละเมิด IHR หลักนิติธรรมก็จะถูกบ่อนทำลายอย่างแน่นอน ซึ่งอาจนำมาซึ่งความรับผิดชอบระหว่างประเทศสำหรับองค์กรและ/หรือบุคคลที่รับผิดชอบ

กระบวนการที่แยกกันไม่ออกของ IHR และสนธิสัญญาโรคระบาดฉบับใหม่

ร่างที่มีอยู่ของ WGIHR และ INB บ่งบอกเป็นนัยว่ากระบวนการทั้งสองของ WGIHR และ INB ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ แต่แยกออกจากกันไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ร่างข้อตกลงเรื่องโรคระบาดฉบับใหม่ไม่สามารถนำมาใช้ได้ก่อนที่จะมีการแก้ไข IHR เนื่องจากจำเป็นต้องสร้างตามโครงสร้างที่แก้ไข ขอบเขตเนื้อหา และสถาบันของ IHR (โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อความเกี่ยวกับความสามารถหลักของ IHR ในปัจจุบันในข้อความการเจรจาของ IHR เมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2567 ข้อตกลงโรคระบาด) ขัดขวางความท้าทายต่างๆ เช่น ประเด็นสำคัญที่ทับซ้อนกัน ความสามารถและความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรตามสนธิสัญญาที่จัดตั้งขึ้นใหม่ และเทียบกับประเทศสมาชิก ตลอดจนผลกระทบทางการเงินในระยะยาวสำหรับงบประมาณด้านสุขภาพ เป็นต้น – ต้องมีการชี้แจงโดยละเอียดก่อนที่จะนำไปใช้

ความเสมอภาคและความชอบธรรมทางประชาธิปไตย

การเพิกเฉยต่อพันธกรณีด้านกระบวนการภายใต้ IHR และการปล่อยให้ความสัมพันธ์ระหว่าง IHR ฉบับแก้ไขและข้อตกลงการแพร่ระบาดของโรคใหม่ไม่คลุมเครือ ไม่เพียงแต่จะบ่อนทำลายหลักนิติธรรมระหว่างประเทศเท่านั้น แต่ยังบั่นทอนเจตนารมณ์ของมาตรา 55(2) ของ IHR (2005) ซึ่งรับประกันประเทศสมาชิกด้วย ระยะเวลาสี่เดือนในการทบทวนการแก้ไข IHR เพื่อส่งเสริมความชอบธรรมในระบอบประชาธิปไตย ความยุติธรรมตามกระบวนการ และเพื่อให้มั่นใจถึงผลลัพธ์ที่เท่าเทียมกันได้ดียิ่งขึ้น

รัฐต้องใช้เวลาอย่างน้อยสี่เดือนเพื่อไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนถึงนัยของการแก้ไขที่เสนอสำหรับคำสั่งทางกฎหมายตามรัฐธรรมนูญภายในประเทศและความสามารถทางการเงิน พวกเขาจะต้องขออนุมัติทางการเมืองและ/หรือรัฐสภาก่อนที่จะมีมติที่เกี่ยวข้องที่ WHA สิ่งนี้มีความเกี่ยวพันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาจากสถานะทางกฎหมายที่เป็นเอกลักษณ์ของการแก้ไข IHR ที่นำมาใช้ซึ่งจะมีผลใช้บังคับโดยอัตโนมัติ เว้นแต่รัฐภาคีจะเลือกไม่เข้าร่วมอย่างแข็งขันภายในระยะเวลาอันสั้นเพียง 10 เดือน (2)

WHO ระบุว่าความเสมอภาคถือเป็นหัวใจสำคัญของวาระการเตรียมพร้อมรับมือและรับมือกับโรคระบาด ประเทศที่มีรายได้น้อยและปานกลางหลายประเทศไม่มีตัวแทนและผู้เชี่ยวชาญประจำอยู่ในเจนีวาตลอดกระบวนการเจรจาคู่ขนาน ไม่ให้ตัวแทนหารือเรื่องต่างๆ ในภาษาที่ไม่ค่อยคุ้นเคย และ/หรือต้องอาศัยกลุ่มทางการทูต/ตัวแทนระดับภูมิภาค สิ่งนี้ทำให้เกิดความไม่เสมอภาคต่อความสามารถในการเข้าร่วมกระบวนการเจรจาอย่างเต็มที่ภายใน WGIHR และ INB ที่กำลังพัฒนาข้อตกลงการแพร่ระบาด ประเทศที่ร่ำรวยกว่ามีความสามารถมากขึ้นในการป้อนข้อมูลลงในร่างกฎหมายและมีทรัพยากรมากขึ้นในการทบทวนผลกระทบ กระบวนการเจรจาที่ไม่ยุติธรรมอย่างชัดแจ้งเหล่านี้ขัดต่อเจตนารมณ์และระบุเจตนารมณ์ของกระบวนการทั้งหมด การรับรองความเสมอภาค ความโปร่งใส และความยุติธรรมต้องใช้เวลาเพียงพอในการอภิปรายและพิจารณาสิ่งที่ตั้งใจให้เป็นข้อตกลงที่มีผลผูกพันทางกฎหมาย

การกล่าวอ้างเร่งด่วนเกินจริงอย่างเห็นได้ชัด

แม้ว่าบางคนแย้งว่าความเร่งด่วนในการพัฒนาเครื่องมือการจัดการโรคระบาดใหม่นั้นมีเหตุผลอันสมควรจากความเสี่ยงและภาระของการระบาดของโรคติดเชื้อที่เพิ่มขึ้น แต่เมื่อไม่นานมานี้ สิ่งนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นการ กล่าวอ้างที่เกินจริงอย่างเห็นได้ชัด ฐานหลักฐานที่ WHO ไว้วางใจ และหน่วยงานพันธมิตร รวมถึงธนาคารโลกและ G20 แสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงของการระบาดที่เกิดจากธรรมชาติไม่ได้เพิ่มขึ้นในขณะนี้ และภาระโดยรวมก็อาจจะลดลง สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่ากลไกในปัจจุบันทำงานได้ค่อนข้างมีประสิทธิผล และจะต้องพิจารณาการเปลี่ยนแปลงอย่างรอบคอบโดยไม่ต้องเร่งด่วนเกินควร ในแง่ของภัยคุกคามที่แตกต่างกันและลำดับความสำคัญด้านสาธารณสุขที่แข่งขันกันทั่วทั้งประเทศสมาชิก WHO

อุทธรณ์ไม่รับการแก้ไข IHR หรือข้อตกลงการแพร่ระบาดใน WHA ครั้งที่ 77

ขอให้ทั้งสองคณะทำงานปฏิบัติตามหลักการและแนวทางการเจรจาระหว่างประเทศ UN A/RES/53/101และดำเนินการเจรจาด้วยจิตวิญญาณแห่งความสุจริต และ ‘พยายามรักษาบรรยากาศที่สร้างสรรค์ในระหว่างการเจรจา และงดเว้นจากการกระทำใด ๆ ที่อาจบ่อนทำลายการเจรจาและความก้าวหน้า’ ลำดับเวลาอย่างมีเหตุผลโดยไม่มีแรงกดดันทางการเมืองเพื่อให้ได้ผลลัพธ์จะช่วยปกป้องกระบวนการออกกฎหมายในปัจจุบันไม่ให้ล่มสลายและป้องกันการละทิ้งทางการเมืองที่อาจเกิดขึ้น ดังที่เกิดขึ้นในกรณีของสนธิสัญญาการวิจัยและพัฒนาของ WHO (R&D)

สาเหตุดั้งเดิมประการหนึ่งในการเริ่มกระบวนการแก้ไข IHR (2005) ก็คือข้อกังวลอย่างชัดแจ้งของ WHO ที่ว่ารัฐต่างๆ ไม่ปฏิบัติตามพันธกรณีของตนภายใต้ IHR ในช่วงที่เกิดภาวะฉุกเฉินด้านสาธารณสุขระหว่างประเทศเรื่อง Covid-19 เนื่องจากพวกเขาไม่ปฏิบัติตามระยะเวลาการพิจารณา 4 เดือน WHO และ WGIHR เองก็แสดงการไม่คำนึงถึงหน้าที่ที่ผูกพันตามกฎหมายภายใต้ IHR อย่างเปิดเผย การลงมติพร้อมข้อเสนอแก้ไข IHR เพื่อนำไปใช้ในการประชุม WHA ครั้งที่ 77 ไม่สามารถนำเสนอได้อย่างถูกกฎหมายอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้ ข้อตกลงการแพร่ระบาดจึงจำเป็นต้องล่าช้า เนื่องจากทั้งสองกระบวนการพึ่งพาซึ่งกันและกัน

นี่เป็นการเรียกร้องอย่างเร่งด่วนต่อ WHO และประเทศสมาชิกเพื่อปกป้องหลักนิติธรรมและความเสมอภาคในขั้นตอนและผลลัพธ์โดยการให้ความเห็นและการพิจารณาอย่างยุติธรรม ในการทำเช่นนั้น จะต้องมีการยกและขยายกำหนดเวลา ซึ่งทำให้เกิดความเป็นไปได้สำหรับสถาปัตยกรรมทางกฎหมายที่รองรับอนาคตมากขึ้นสำหรับการป้องกัน การเตรียมพร้อม และการรับมือโรคระบาด โดยสอดคล้องกับกฎหมายระหว่างประเทศและพันธกรณีเชิงบรรทัดฐาน

ขอแสดงความนับถือ.